Filistin Kurtuluş Örgütü'nün 1988'de bağımsız bir Filistin devleti ilan etmesi gibi çeşitli beyanlar, Filistin adlı bir ülkeye atıfta bulundu ve sınırlarını, İsrail'in tamamının Filistin'e ilhakı çağrısı da dahil olmak üzere değişen derecelerde netlikle tanımladı
Tarih öncesi dönemlerde, Filistin bölgesi, Kanaan, Kenan veya Filistin olarak adlandırılan birçok küçük şehir devletinin ev sahipliği yaptığı bir bölgeydi. MÖ 12. yüzyılda İsrailoğulları'nın Kutsal Topraklar'a göç etmesiyle bu bölge önemli bir rol oynamaya başladı. İsrailoğulları, Kudüs'ü başkentleri yaptılar ve İsrail Krallığı'nı kurarak bölgenin siyasi ve dini merkezi haline geldiler. Ancak, MÖ 6. yüzyılda Babil İmparatorluğu'nun saldırıları sonucu İsrail Krallığı yıkıldı ve birçok Yahudi esir alındı. Sonraki dönemlerde Pers İmparatorluğu, İskender'in Büyük İskender'in Makedonya İmparatorluğu, Roma İmparatorluğu, Bizans İmparatorluğu ve Arap İmparatorlukları gibi birçok güç, Filistin bölgesini kontrol etti. İslam'ın yayılmasıyla birlikte, Mekke'den Medine'ye göç eden Müslümanlar tarafından Filistin'e de egemenlik kuruldu. 7. yüzyılda İslam'ın yayılması ile Kudüs, Müslümanların üçüncü en kutsal şehri haline geldi.
11. yüzyılda Haçlı Seferleri başladı ve bu dönemde Filistin bölgesi büyük çapta savaşlara sahne oldu. Haçlılar, Kudüs'ü ele geçirerek Kutsal Topraklar'a Hristiyan kontrolünü sağladı. Ancak, 12. yüzyılda Müslüman komutan Selahaddin Eyyubi liderliğindeki Mısır Fatımileri, Kudüs'ü geri alarak Haçlılar'ı bölgeden çıkardı. Osmanlı İmparatorluğu, 16. yüzyılda Filistin bölgesini ele geçirdi ve 400 yıl boyunca bölgeyi kontrol etti. I. Dünya Savaşı'nın sonunda Osmanlı İmparatorluğu'nun yenilmesiyle birlikte, Filistin bölgesi Britanya Mandası altına girdi.
Filistin'deki Yahudi göçü ve yerleşimi, 20. yüzyılın başlarında arttı. Yahudi göçmenler, Siyonist hareketin etkisiyle Filistin'e yerleşmeye başladı. Bu durum, Arap nüfusu arasında gerginliklere neden oldu ve Filistin'de çatışmalar arttı. Birleşmiş Milletler, 1947'de Filistin bölgesinin Yahudi ve Arap devletlerine bölünmesini önerdi. Ancak, bu planı kabul etmeyen Arap devletleri ve Filistinli gruplar, İsrail Devleti'nin kuruluşunu takiben 1948 Arap-İsrail Savaşı'nı başlattılar. Bu savaş sonucunda, İsrail toprak kazandı ve birçok Filistinli yerinden edildi.
Sonraki yıllarda, Filistinliler ve İsrail arasında çeşitli çatışmalar ve savaşlar yaşandı. 1967 Altı Gün Savaşı'nda İsrail, Gazze Şeridi, Batı Şeria ve Doğu Kudüs'ü ele geçirdi. Bu bölgeler, Filistinlilerin gelecekteki bağımsız devletleri için temel taşları oldu. Filistin kurtuluş hareketi, özellikle Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) önderliğinde güçlendi. FKÖ'nün en tanınmış lideri Yaser Arafat oldu. 1980'ler ve 1990'larda İsrail-Filistin çatışmaları devam etti ve birçok kez barış girişimleri başarısız oldu. 1993'te Oslo Anlaşmaları imzalandı ve İsrail ile FKÖ arasında bir uzlaşma sağlandı. Bu anlaşmalar, Filistin Yönetimi'nin kurulmasını ve Batı Şeria ve Gazze Şeridi'nde Filistin Özerk Yönetimi'nin oluşturulmasını öngördü. Ancak, bu süreçteki anlaşmazlıklar ve çatışmalar devam etti.
Filistin teorik olarak Batı Şeria'yı (günümüz İsrail ve Ürdün arasında yer alan bir bölge) ve Gazze Şeridi'ni (günümüz İsrail ve Mısır'ı sınırlayan) içerir. 29 Kasım 1947'de BM Genel Kurulu, Arap-İsrail çatışmasını sona erdirmeyi amaçlayan Birleşmiş Milletler Genel Kurulu kararını (BM Genel Kurulu Kararı 181) üçte iki çoğunlukla onayladı. Arap-Yahudi Çatışması, Filistin topraklarını Yahudi ve Arap devletlerine bölmeyi ve Beytüllahim dahil Kudüs'ün çoğunu uluslararası güçler tarafından kontrol etmeyi amaçlıyordu.
Yahudi liderler (Yahudi Ajansı dahil) planı kabul etti, ancak Filistinli Arap liderler planı reddetti ve müzakere etmeyi reddetti. Komşu Arap ve Müslüman ülkeler de taksim planına karşı çıktı. Arap Yüksek Komitesi 1947'de Kudüs'te bir isyan ilan ettikten sonra, Arap toplumu şiddetli tepki gösterdi ve çatıştı, bu da birçok bina ve dükkanın yanmasına neden oldu. Filistin'de Filistinli ve Yahudi milisler arasındaki askeri çatışmalar devam ederken, Filistin üzerindeki İngiliz egemenliği 15 Mayıs 1948'de, İsrail Devleti'nin kuruluşunun duyurulmasından bir gün önce sona erdi (bkz. İsrail Devleti'nin Kuruluşu).
Arap komşuları ve orduları (Lübnan, Suriye, Irak, Mısır, Ürdün, Cihat Ordusu, Arap Kurtuluş Ordusu ve yerel Araplar) İsrail'in bağımsızlığını ilan etmesinden kısa bir süre sonra ülkeyi işgal etti ve ardından 1948 Arap-İsrail savaşı geldi. Sonuç olarak, Filistin'i bölme planı asla gerçekleşmedi. 1960'lardan bu yana, "Filistin" terimi siyasi bağlamlarda birbirinin yerine kullanılmaktadır. Filistin Kurtuluş Örgütü'nün 1988'de bağımsız bir Filistin devleti ilan etmesi gibi çeşitli beyanlar, Filistin adlı bir ülkeye atıfta bulundu ve sınırlarını, İsrail'in tamamının Filistin'e ilhakı çağrısı da dahil olmak üzere değişen derecelerde netlikle tanımladı.
Son zamanlarda, Batı Şeria ve Gazze Şeridi'ne dayanan bir Filistin anayasa taslağı, 1967'den (Altı Gün Savaşı) önce Filistin'in sınırlarını tanımladı . Bu Yeşil Hat (İsrail), 1949 Geçici İtfaiye Anlaşması ile belirlenmiştir ve kalıcı sınırların tanımlanmasına ilişkin müzakereler henüz gerçekleşmemiştir. Ayrıca, 1994'ten beri Filistin Yönetimi eski Filistin'in çeşitli yerlerini kontrol altına almıştır.
Filistin, 1988'de bağımsızlığını ilan etti ve 2012'de Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nda gözlemci devlet statüsü kazandı. Ancak, İsrail ile Filistin arasındaki anlaşmazlıklar, toprak talepleri, yerleşim birimleri ve Kudüs'ün statüsü gibi konular hala çözüme kavuşturulmayı bekliyor. Bugün, Filistin hala siyasi ve toprak anlaşmazlıklarla mücadele eden bir bölge olarak varlığını sürdürmektedir. Filistin'de yaşayan insanlar, bağımsız bir Filistin devleti taleplerini sürdürmekte ve barışçıl bir çözüm için uluslararası toplumun desteğini aramaktadır. Ancak, Filistin-İsrail çatışmasının karmaşıklığı ve tarih boyunca biriken gerilimler, çözümün zorluğunu ortaya koymaktadır.
