Batı Asya bölgesi ile ilgili olarak, Gıda talebindeki artış ile sınırlı su ve toprak kaynakları, temel gıdada ithalata bağımlılığın artmasına neden olmuştur. Tahminlere göre, "Mena" bölgesindeki tarım ürünleri ve balık üretimi önümüzdeki on yılda yüzde 1,5'lik bir artış yaşayacak ve bu artışın ana faktörü, bölgedeki en büyük iki üreticinin, yani İran ve Mısır - sırasıyla yüzde 2 ve 1 büyüme ile. Ana motoru olacaklar.

Su kaynaklarının kısıtlılığı, kuraklık, çölleşme ve teknolojik eksiklikler gibi faktörler, tarım üretiminde azalmaya neden olur. Sulama imkanlarının yetersiz olması ve su kaynaklarının azalması, tarım arazilerinin verimsizleşmesine ve üretim miktarının düşmesine yol açar. Aynı zamanda geleneksel tarım yöntemlerinin kullanılması, modern tarım tekniklerinin yaygınlaşmaması ve verimli tohum çeşitlerinin kullanılmaması da üretim miktarını sınırlar. Tarım üretimindeki azalma, bölgedeki gıda güvenliği sorunlarını derinleştirir. Azalan üretim miktarı, yerel nüfusun gıda ihtiyaçlarını karşılamakta zorluk yaşamasına ve gıda fiyatlarının yükselmesine neden olabilir. Tarımsal üretimin düşmesi, bölgenin gıda ithalatına bağımlı hale gelmesine ve dışa bağımlılık sorunlarının artmasına yol açabilir.

Tarım, Orta Doğu ve Kuzey Afrika'daki birçok ülkenin ekonomisinde önemli bir rol oynamaktadır. Tarım sektörünün bölge ülkelerinin ekonomisindeki payı Suudi Arabistan'da yaklaşık yüzde 3,2'den Mısır'da yüzde 13,4'e kadar değişmektedir. İran'ın tarım sektörünün incelenmesi, "FAO" ile "Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı"nın ortak raporunun önemli noktalarından biri. Bu ortak raporun bulgularına göre, MENA bölgesinin tarımına, tarım ürünlerinin toplam değerinin yarısını toplu olarak üreten iki bölge devi İran ve Mısır hakimdir.

Tarım sektöründeki sorunlar, Ortadoğu ülkelerinin tarım ürünlerinin ihracat potansiyelini sınırlar. Verimlilik düşüklüğü, kalite standartlarına uyumsuzluk, pazar erişimi engelleri ve uluslararası rekabet gücünün düşüklüğü gibi faktörler, bölgenin tarım ürünlerinin uluslararası pazarlarda rekabet edebilirliğini azaltır. Bu da tarım sektörünün ekonomik büyümeye ve döviz kazançlarına katkı sağlama potansiyelini kısıtlar. Tarım sektöründeki sorunlar, istihdam açısından da önemli bir etkiye sahiptir. Azalan tarım üretimi, tarıma dayalı istihdamın azalmasına ve kırsal göçün artmasına neden olabilir. Tarım sektöründeki istihdamdaki azalma, işsizlik sorunlarının artmasına ve geçimini tarımdan sağlayan insanların gelir kaynaklarının zayıflamasına yol açabilir.

Mısır, dünyanın on dördüncü pirinç üreticisi ve sekizinci pamuk üreticisidir. 2011 yılında bu ülke yaklaşık 5.67 milyon ton pirinç ve 635 bin ton pamuk üretti. Pamuk ekim alanı, Mısır'daki ekili alanların yaklaşık %5'ini oluşturmaktadır. Kuru madde de dahil olmak üzere toplam ürün kalıntısı miktarı yılda yaklaşık 16 milyon tona ulaşmaktadır. Esas olarak pamuk sapı olan pamuk mahsulünden kalan diğer malzemeler, şu anda bertaraf etme sorunlarıyla karşı karşıya olan toplam mahsul kalıntısının yaklaşık %9'unu oluşturmaktadır.

İlk aksiliklere rağmen, dünyanın en büyük yedinci tarım üreticisi olan Türkiye, gıda güvenliğiyle ilgili artan küresel endişeler arasında tarımsal üretimi artırmak için birçok Afrika ve Latin Amerika ülkesindeki başlıca tarım arazilerini kiralamak istiyor. Toplamda 2,5 milyon hektar bahçecilik üretimi ve 12 milyon hektar ekili bitki alanı ile İran, dünyada tarım ürünleri üretiminde değerli bir konuma sahip olup, tarım ürünleri üreten ilk 7 ülke arasında yer almaktadır. Tarım sektöründeki bazı uygulamaların çevresel etkileri, bölgenin tarım ürünlerini olumsuz yönde etkiler. Kimyasal gübrelerin aşırı kullanımı, tarım ilaçlarının yanlış kullanımı ve sulama sisteminin verimsiz olması gibi faktörler, toprak erozyonuna, su kaynaklarının kirlenmesine ve biyolojik çeşitlilik kaybına neden olabilir. Bu da tarım ürünlerinin kalitesini düşürür ve çevresel sürdürülebilirlik sorunlarını arttırır.

Ortadoğu'nun tarım sektöründeki sorunlar, bölgenin tarım ürünlerinin miktarını, kalitesini, ihracat potansiyelini ve gıda güvenliğini olumsuz etkiler. Bu sorunlarla başa çıkmak için su kaynaklarının etkin kullanımı, modern tarım tekniklerinin yaygınlaşması, çevresel sürdürülebilirliğin gözetilmesi ve pazar erişimine yönelik önlemler alınmalıdır. Ayrıca, tarım sektörünteknolojik ve altyapı yatırımları teşvik edilmeli, çiftçilere eğitim ve danışmanlık hizmetleri sunulmalıdır. Politik istikrarın sağlanması, tarım sektörünün gelişimi için önemli bir faktördür ve politikaların tarım sektörünü destekleyici nitelikte olması gerekmektedir. Bölgesel işbirliği ve uluslararası ticaret anlaşmaları da tarım ürünlerinin ihracat potansiyelini artırabilir ve pazar çeşitliliğini sağlayabilir. Bu şekilde, Ortadoğu'nun tarım sektöründeki sorunların etkileri azaltılabilir ve sektörün sürdürülebilirliği ve büyümesi desteklenebilir.